بررسی رابطه دسترسی به منابع تأمین مالی (مالکان و بدهی) با رشد شرکت ها

از آنجا که یکی از ملزومات اساسی ایجاد وحفظ بنگاه های اقتصادی، مسئله تأمین سرمایه مورد نیاز آن ها از طریق روش های مختلف تأمین مالی (داخلی و خارجی) است و از طرف دیگر با توجه به این مسأله ی مهم که، تمامی شرکت هادسترسی یکسانی به بازارهای سرمایهندارند این احتمال وجود دارد که، شیوه های تأمین مالی داخلی و خارجی به عنوان عوامل مؤثر بر رشد شرکت ها اثر داشته باشند. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این سؤال اساسی است که دسترسی به منابع تأمین مالی (داخلی و خارجی) چه تأثیری بر رشد فروش و رشد دارایی های شرکت به عنوان شاخص های رشد می گذارد؟ نمونه آماری متشکل از 87 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال های 1385 لغایت 1389 انتخاب شد. در این پژوهش از الگوی رگرسیونی چندمتغیره برای آزمون فرضیات استفاده شد. هم چنین با توجه به نتایج آزمون لیمر برای برآورد ضرایب رگرسیون از مدل داده های مقطعی بهره گرفته شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که،دستیابی به منابع مالی داخلی به طور معناداری بر رشد شرکت تأثیر می گذارد. به هر حال تأثیر منابع مالی داخلی بر رشد شرکت با افزایش در دستیابی به تسهیلات اعتباری بانکها، کاهش می یابد. یافته ها همچنین بیان می کند که هر چه محدودیت مالی خارجی کمتر می شود، شرکت ها بر منابع مالی داخلی کمتر اتکا می کنند وجریان تأمین مالی را، به منابع مالی خارجی، به عنوان منبع اصلی برای رشد شرکت تغییر می دهند هم چنین استفاده ی ترکیبی از منابع مالی داخلی و خارجی بدلیل محدودیت فرصت های سرمایه گذاری شرکت ها و بلااستفاده ماندن وجوه، منجر به کاهش رشد دارایی ها و رشد فروش شده است.